Ang unang pangutana nga angay husayon ​?​?mao, unsa ang matuod nga paghinulsol? Ikaduha, Unsa ang mahimo sa usa ka katawhan nga nagabantay na sa kasugoan sa Dios, lakip na ang Adlaw nga Igpapahulay ug nagkinabuhi nga walay ikasaway sa kinabuhi kalabot sa moral nga pamatasan ang hisgutanan, nga posibleng hinulsolan?

Ang pagtuo sa Dios ug ang bunga sa paghinulsol sa sala maoy natural ug diha-diha nga resulta sa pagpakig-uban sa Dios. Ang pagpadayag sa kaayo ug pagkamatarung sa Dios, makab-ot lamang pinaagi sa aktibo nga pakigdugtong uban Kaniya nga maoy mogiya sa katawhan sa paghinulsol. (Roma 2:4). Gawas niini nga pagpakig-uban, walay matuod nga paghinulsol. Sa labi nga ang kalag makigsulti sa Dios, sa labi nga kini makaila Kaniya, sa labi ka lig-on ang pagkakabig sa sala nga mahimo ug hilabihan ka lawom ang paghinulsol.

“Sa labi nga kita moduol kang Jesus, sa labi ka tin-aw nga atong masabtan ang kaputli sa Iyang kinaiya, sa labi ka tin-aw nga atong makita ang hilabihan ka ngil-ad sa sala, ug mas gamay ang atong bation sa pagbayaw sa atong kaugalingon. Adunay mapadayonon nga pagkab-ot sa kalag ngadto sa Dios, usa ka mapadayonon, matinguhaon, makasakit sa kasingkasing nga pagsugid sa sala ug pagpaubos sa kasingkasing sa Iyang atubangan. Sa matag pag-abante nga lakang sa atong Cristohanong kasinatian ang atong paghinulsol mas molawom.”1

Mahitungod kang Enoch kini giingon, nga “sa labi ka duol ang koneksyon sa Dios, mas labi ka lawom ang pagbati sa iyang kaugalingong kahuyang ug pagkadili hingpit.”2

Ang paghinulsol dili mahimo nga artipisyal. Wala kini gimugna sa mekanikal nga paagi; dili kini mamugna sama sa ubang mga kapritso sa mga emosyon sa tawo. Kini yano nga ang Espiritu Santo mikablit sa mga kuwerdas sa tawhanong kasingkasing, nagtunaw ug nagbuntog niini ubos sa Iyang kusganon nga gahum sa pagkabig. Unya ang matuod nga paghinulsol mahitabo. Ang pagkasubo tungod sa sala ug paghinulsol mao ang natural ug diha-diha nga tubag sa tawhanong ahente sa buhat sa Espiritu sa kanunay nga pagsilsil sa hunahuna sa katahum sa kinaiya sa Dios diha kang Cristo Jesus. Sa diha nga ang tumotuo sa kanunay motutok kang Jesus ug moabli sa iyang kasing-kasing ngadto kaniya isip usa ka higala diha sa balaan nga panag-uban, ang tanang kaugalingon nga pagkamatarung ug ang gihunahuna nga maayo mawagtang ug ang pagkahubo sa kalag mapadayag. Unya ang iyang kalag natural nga motugyan sa paghinulsol, sa kamapaubsanon ug mahinulsulon.

“Usa ka silaw sa himaya sa Dios, usa ka silaw sa kaputli ni Cristo, nga motuhop sa kalag, naghimo sa matag bahin sa kahugawan sa pinasahi nga kasakit, ug nagpadayag sa daut ug mga depekto sa tawhanon nga kinaiya. Kini mopadayag sa wala mapalig-on nga mga handum, ang kahugawan sa kasing-kasing, ang pagkadili putli sa mga ngabil. Ang mga buhat nga dili matinud-anon sa mga makasasala naghimo nga walay kapuslanan sa balaod sa Dios, dayag sa iyang panan-aw, ug ang iyang Espiritu gihampak ug gisakit ilalum sa masusihong inpluwensya sa Espiritu sa Dios. Siya giluod sa iyang kaugalingon samtang nagalantaw sa kaputli, walay buling nga kinaiya ni Cristo. ”3

Sa diha nga ang manalagna nga si Isaias nakakita sa himaya sa Dios diha sa templo, siya naigo ug natugob sa usa ka pagbati sa iyang kaugalingong moral nga kahuyang ug pagkadili hingpit sa kinaiya. Ang nawad-an sa paglaum nga singgit sa propeta mao, “Alaut man ako! kay patay na ako; tungod kay ako usa ka tawo nga mahugaw ug mga ngabil, ug ako nagapuyo sa taliwala sa mga tawo nga mahugaw ug mga ngabil: kay ang akong mga mata nakakita sa Hari, si Jehova sa mga panon” (Isaias 6:5). Sa wala pa siya makasinati niining makapausab sa kinabuhi nga personal nga pakigtagbo sa Dios sa sanctuaryo, napalihok siya sa pagbadlong sa mga sala sa uban. Sa mosunod nga mapig-ot nga mga pulong, iyang gipunting ang mga sala sa uban: “Alaut ang dautan! kay ang kadautan anha kaniya; kay unsay nabuhat sa iyang mga kamot maoy pagabuhaton kaniya” (Isaias 3:11). “Alaut kanila nga nagangalan sa dautan nga maayo, ug sa maayo nga dautan; nga nagabutang sa kangitngit nga ilis sa kahayag, ug sa kahayag nga ilis sa kangitngit; ug nagabutang sa mapait nga ilis sa matam-is, ug sa matam-is nga ilis sa mapait! Alaut niadtong mga maalam diha sa ilang kaugalingong mga mata, ug mga buotan diha sa ilang kaugalingong pagtan-aw! Alaut niadtong makusog nga moinum sa vino, ug mga tawo nga kusganon sa pagsakot sa maisug nga ilimnon; (Isaias 5:20-22).

Samtang nga ang manalagna natandog sa pagkondena sa nagpatigbabaw nga sayop palibot niya uban sa iyang kadasig diha sa Dios, siya dili na kinahanglan mokonbikto sa iyang kaugalingong pagkamakasasala diha nianang yugto sa iyang espirituhanon nga paglakaw. Hangtud niadtong makahuloganon nga pakigtagbo sa Dios didto sa templo nga ang manalagna nakasabot sa usa ka butang sa iyang kaugalingon nga pagkamakasasala sa kinabuhi nga lahi kaayo sa himaya sa Dios, nga tataw kaayo nga nasilsil sa iyang huna-huna ug kasing-kasing. Isip resulta nianang dili makalimtan nga panagtagbo, “Alaut kamo” nahimong “Alaut ako . . .”

“Si Isaias nagsaway sa sala sa uban; apan karon iyang nakita sa iyang kaugalingon nga natara sa samang paghukom nga iyang gipahayag diha kanila. Siya natagbaw sa usa ka bugnaw, walay kinabuhi nga seremonyas sa iyang pagsimba sa Dios. Wala siya mahibalo niini hangtud nga ang panan-awon gihatag kaniya sa Ginoo. Daw unsa kagamay karon ang iyang kaalam ug mga talento samtang nagtan-aw siya sa kasagrado ug kahalangdon sa sanctuaryo. Pagkadili-takos niya! Pagkadili-haom alang sa sagradong pag-alagad! Ang iyang panglantaw sa iyang kaugalingon mahimong ikapahayag diha sa pinulongan ni apostol Pablo, ‘Oh alaut ako nga tawo! kinsa ang makaluwas kanako gikan sa lawas niini nga kamatayon?’ ”4

Ang salin nga iglesya sa Dios karon, samtang ang tumong sa kinatas-ang pagtagad sa Dios, sama ka buta sa iyang tinuod nga espirituhanong kahimtang, sama kang propeta Isaias, sa wala pa ang iyang personal nga pakigtagbo sa Dios sa templo. Ang iyang taas nga kahimtang isip pundohanan sa sagrado nga mga kamatuoran ug ang iyang walay ikasaway nga pamatasan adunay, makasusubo, nakapahimo ug dili maayong epekto sa paghunahuna nga siya anaa sa mas maayong posisyon kaysa tinuod niya nga kahimtang. Ang iyang pagbana-bana sa iyang kaugalingon nga espirituhanong kahimtang daku kaayo ug kalainan kaysa nianang Matinuohon ug Tinuod nga Saksi, Kinsa nag-ingon, “wala ka makaila, nga ikaw mao ang talamayon ug ang makalolooy ug kabus ug buta ug hubo” (Bugna 3:17). Sa tinuod wala siya masayod sa iyang tinuod nga kahimtang, siya sa kamasaligon mituaw, Dato man ako, ug nakabaton ako ug mga bahandi, ug ako wala magkinahanglan sa bisan unsa” (Bugna 3:17). Hangtud nga ang katawhan sa Dios magpabilin niining madaugon, paglipay sa kaugalingon nga kinaiya, nga nalingla sa kadako sa ilang gituohan nga kaayo, ang Espiritu Santo dili makakonbikto sa sala. Walay tinuod nga makasakit sa kasingkasing nga paghinulsol ug pagsugid sa sala, ug walay tinuod nga pakig-uban sa Dios gawas kon kining makadaut nga kahimtang sa hunahuna wagtangon ug biyaan.

Ang mga Escriba ug ang mga Pariseo sa panahon ni Jesus nagpasigarbo sa ilang kaugalingong minugna nga pagpakamatarung sa kaugalingon. Si Juan Bautista nanawagan “Maghinulsol kamo, kay haduol na ang gingharian sa langit.” (Mateo 3:2), sila wala mobati niini. Ang panawagan sa paghinulsol luod alang kanila. Nabutaan sa mga pagbati sa gipataas nga espirituhanong pagkalabaw tungod sa ilang pagkasuod ni Abraham ug sa ilang daghang mga buhat nga gipunting sa mga reporma, ang ilang estrikto nga pormalismo, wala sila mibati nga kinahanglan ang usa ka Manluluwas, dili kinahanglan nga magpaubos sa ilang kaugalingon ug mosugid sa ilang mga sala, ug siguradong wala’y kinahanglan. alang sa paghinulsol. Si Jesus naghulagway niining mga nalimbungan sa kaugalingon mga nagaangkon sa relihiyon sa iyang kapanahunan isip “. . . ginapaputi nga lubnganan nga sa dayag daw mga maanindot pagatan-awon, apan ang sulod nila napuno sa mga bukog sa mga minatay ug sa tanan nga kahugaw” (Mateo 23:27). Kini nagpalibog sa gawasnon nga pagpahiuyon sa mga lagda ug mga regulasyon uban sa pagkamatarung nga natural nga mogitib gikan sa sulod sa kasing-kasing. Sila wala mahibalo mahitungod sa kaaghup ug pagpaubos sa kasing-kasing nga maangkon lamang diha sa eskwelahan ni Cristo, makat-onan lamang pinaagi sa kanunay nga pakig-uban Kaniya.

Ang panawagan nga makaplagan diha sa mensahe ngadto sa iglesya sa Laodicea, “magmakugi ka, ug maghinulsol” (Bugna 3:19), dili inila ingon nga kini nagbarug, bisan pa niana alang sa matag membro sa iglesya karon nga kini seryosohon pag-ayo. Kita nagapuyo sa periodo sa Laodicea. Kini nga panawagan sa paghinulsol maoy atong presente nga katungdanan. Kon kita mapakyas sa pagpamati niini nga panawagan kita maapil sa igasuka sa baba ni Cristo, usa ka buhat sa hingpit nga pagsalikway. Ang pagpaubos sa kaugalingon, pagsalikway sa kaugalingon, ug pagtugyan sa kaugalingon sama sa nasinati ni propeta Isaias sa templo samtang nagtan-aw sa himaya sa Dios, makita diha sa mga kinabuhi niadtong mituman sa panawagan sa paghinulsol. Walay lain gawas niadtong kinsa, pinaagi sa hugot nga pagtuo, makasugat sa Dios sa sanctuaryo sama sa gibuhat ni Isaias, makabaton sa pribilehiyo sa pagkahibalo sa usa ka butang sa kaayo sa Dios nga modala kanila ngadto sa paghinulsol (Roma 2:4).

“Ang panan-awon nga gihatag kang Isaias nagrepresentar sa kahimtang sa katawhan sa Dios niining katapusang mga adlaw. Sila adunay kahigayunan sa pagtan-aw pinaagi sa pagtuo sa buhat nga nagapadayon sa langitnong sanctuaryo. Ug ang templo sa Dios naablihan didto sa langit, ug dihay nakita sa iyang templo ang arka sa tugon.’ Sa dihang sila milantaw uban sa pagtuo ngadto sa labing balaan ug makita ang buhat ni Cristo sa langitnon nga sanctuaryo, ilang masabtan nga sila mga katawhan nga mahugaw ug mga ngabil, — usa ka katawhan kansang ngabil sagad nagasulti ug kakawangan, ug kansang mga talento wala magbalaan ug nagamit alang sa paghimaya sa Dios. Sila unta mawad-an sa paglaum samtang ilang gitandi ang ilang kaugalingong kahuyang ug pagkadili takus sa kaputli ug katahum sa mahimayaong kinaiya ni Cristo. Apan kon sila, sama ni Isaias, makadawat sa impresyon nga giplano sa Ginoo nga himoon diha sa kasingkasing, kon sila magpaubos sa ilang mga kalag sa atubangan sa Dios, adunay paglaum alang kanila. Ang pakigsaad sa saad anaa sa ibabaw sa trono, ug ang buhat nga gihimo alang kang Isaias pagabuhaton diha kanila. Ang Dios motubag sa mga pangamuyo nga gikan sa mahinulsulon nga kasingkasing.”5

Ang panan-awon ni Isaias sa Dios diha sa templo usa ka simbolo sa kasinatian sa katawhan sa Dios sa katapusang mga adlaw. Pinaagi sa pagtuo, makabaton sila ug pribilehiyo sa pagsunod kang Jesus sa labing balaan nga dapit. Samtang sila makig-uban Kaniya ug mamalandong sa Iyang panapos nga buhat diha sa sanctuaryo, sila madala sa pagsabut sa usa ka butang sa Iyang dakong gugma diha sa pagpapas sa ilang mga sala sa walay katapusan gikan sa panumduman ug gikan sa mga basahon sa talaan; sila makasabot sa mas tin-aw pa ang gidak-on sa kahugawan sa ilang mga kasingkasing ug pagkadaut sa ilang mga kinaiya nga lahi kaayo sa kaputli ni Cristo. Ingon nga resulta, ang ilang paghinulsol molawom pag-ayo. Sila manghupaw ug mosinggit ug manghilak sa taliwala sa alagianan ug sa halaran; sila magsakit sa ilang mga kalag ug mangamuyo sa kamatinguhaon gayod alang sa kaputli sa kasingkasing.

“Ang tanan kinahanglan nga mahimong labi ka makinaadmanon kalabut sa buhat sa pagtabon, nga nagpadayon diha sa sanctuaryo sa itaas. Sa diha nga kining dakong kamatuoran makita ug masabtan, sila nga nagkupot niini magabuhat uyon kang Cristo sa pag-andam sa usa ka katawohan sa pagbarug sa dakong adlaw sa Dios, ug ang ilang mga paningkamot magmalampuson. Pinaagi sa pagtuon, pagpamalandong, ug pag-ampo ang katawohan sa Dios igatuboy labaw sa kasagaran, yutan-on nga mga hunahuna ug mga pagbati, ug mapahiuyon kang Cristo ug sa Iyang dakong buhat sa paghinlo sa sanctuaryo sa itaas gikan sa mga sala sa mga tawo. Ang ilang pagtoo magauban Kaniya ngadto sa sanctuaryo, ug ang mga magsisimba sa yuta sa kamaampingon pagasusihon pag-ayo ang ilang mga kinabuhi ug magtandi sa ilang mga kinaiya uban sa dakong sumbanan sa pagkamatarung. Makita nila ang ilang kaugalingong mga depekto.”6

Ang mahinulsulon nga tumotuo sa tinuod wala mahibalo sa gidak-on sa pagkamakasasala sa iyang kinabuhi. Siya dili makahimo sa pagtugkad sa iyang huna-huna sa kadako sa sayop sa iyang mga pagkamalinapason ug mga sala. Busa, sa bisan unsa nga adlawa, ang iyang paghinulsol dili gayud sama ka lawom. Siya wala masayod unsa ang pagahinulsolan! Wala siya makaamgo nga mas dako ang iyang tulobagon batok sa balaod sa Dios kaysa iyang gihinulsolan ug gisugid matag adlaw. Ang mga basahon didto sa sanctuaryo adunay natala nga mas daghang kasal-anan kay sa kasagarang gihinulsolan ug gisugid matag adlaw.

“Ang matag buhat sa tawo moagi sa pagsusi atubangan sa Dios ug dinhi narehistro ang pagkamatinud-anon o pagkadili matinud-anon. Kaatbang sa matag ngalan diha sa mga basahon sa langit gisulat uban sa makalilisang nga katukma ang matag sayop nga pulong, matag hakog nga buhat, matag wala matuman nga katungdanan, ug matag tinago nga sala, uban sa matag maliputon nga paglimbong. Ang pinadala sa langit nga mga pasidaan o mga pagbadlong wala tagda, nausik nga mga gutlo, wala mapalambo nga mga kahigayonan, ang inpluwensya nga gihatag alang sa maayo o sa dautan, uban sa iyang halapad nga mga resulta, ang tanan gitala sa tigmantala nga manulonda.”7

Bisan ang mga sala nga wala pa aktuwal nga nahimo natala sa mga basahon sa langit, nga nagpamatuod batok sa mga tawo diha sa paghukom.

“Ang balaod sa Dios makaabot sa mga pagbati ug mga motibo, ingon man sa panggawas nga mga binuhatan. Gipadayag niini ang mga tinago sa kasing-kasing, nga nagpakidlap sa kahayag sa mga butang sa wala pa ilubong sa kangitngit. Ang Dios nahibalo sa matag hunahuna, matag katuyoan, matag plano, matag motibo. Ang mga basahon sa langit nagtala sa mga sala nga nahimo unta kong adunay kahigayon. Ang Dios magdala sa matag buhat ngadto sa paghukom, uban sa matag tinago nga butang.”8

Sa maayo nga pagkasulti, sa labi nga pagkamakasasala sa usa ka tawo mabutyag ug madala sa kahayag, mas lawom ang buhat sa paghinulsol. Makasusubo, kay ang pagsabot sa usa ka tawo sa iyang pagkamakasasala sa kinabuhi mahimong sa hilabihan matuis ug hanap pa ingon nga resulta sa makapalig-on nga mga reporma gipaila sa kinabuhi diha sa pagkakabig. Ang pagpaila sa positibo nga mga pagbag-o sa pagkaon, sa sinina, sa baruganan ug sa pamatasan sagad kanunay nga nagdala sa kadaghanan sa paghunahuna (sa sayop) nga sila nahimong labi ka matarung ug busa, dili kaayo makasasala. Kini maoy labing maayo nga paglimbong sa kaugalingon; kini mao ang pinakapundasyon sa Laodicea nga wala mouswag nga nag-ingon, “nakabaton ako ug mga bahandi, ug ako wala magkinahanglan sa bisan unsa.” Dili na kinahanglan nga isulti pa nga labi kadali niini nga mahulog sa lit-ag kaysa nahibal-an sa daghang mga katawhan. Sa pagkatinuod, kini mao ang kahimtang sa daghang mga tawo sa iglesya, bisan tuod kini dili mamatngunan ug mailhan. Kini nagpatin-aw ngano nga sa Laodicea, si Jesus mipatugbaw, “Wala ikaw mahibalo. . . .” Tanan nga nahisgutan, kini nga kinaiya makalolooy ug makaapekto kaayo sa lebel sa paghinulsol nga gibati.

Ang Dios adunay katawhan niining katapusang mga adlaw sa kasuod konektado sa Iyang Anak kabahin sa Iyang katapusang pagpangalagad sa labing balaan. Sila magiyahan sa bug-os nga pagsabot sa gidak-on sa pagkamakasasala sa ilang mga kinabuhi, bisan ngadto sa punto sa pagkawalay paglaum. Sila sa ka tin-aw makasabot sa kalainan tali sa dili hitupngan nga gahum ni Cristo. Sila gilayon giyahan sa Balaan Espiritu sa pagsalikway sa Laodecianhon nga panhunahuna nga mikaylap sa iglesya niining mga adlawa ug mopailalum sa espirituhanon nga paghinlo nga gihulagway sa lawom nga pasusi sa kaugalingon ug lawom nga paghinulsol. Kini nga kasinatian mahimong sama sa kay Isaias nga nasinatian, gawas nga kini mahimong labi ka grabe ug labi ka mapadayonon. Kini nga kasinatian, gihinganlan ug “pagpasakit sa kalag” (Levitico 16:29; 23:27-32) mao ang nag-andam sa salin nga iglesya alang sa katapusang pagtabon ug paghinlo.

“Ang panan-awon ni Zacarias bahin kang Josue ug sa manulonda aplikado uban ang talagsaong kusog sa kasinatian sa katawhan sa Dios diha sa katapusang mga yugto sa dakong adlaw sa pagtabon sa sala. . . .”

“Ingon nga si Josue nangamuyo sa atubangan sa manulonda, mao man usab ang salin nga iglesia, uban ang nadugmok nga kasing-kasing ug dili matarog nga pagtuo, mangamuyo alang sa pasaylo ug kaluwasan pinaagi kang Jesus, ang ilang Manlalaban. Sila bug-os nga nahibalo sa pagkamakasasala sa ilang mga kinabuhi, ilang nakita ang ilang kahuyang ug pagkadili takus; ug sila andam na nga mawad-an sa paglaum.”9.

Usa ka buhat sa lawom nga pagsusi sa kaugalingon ug paghinulsol ang panawagan niining panahona. (Joel 2:13.) Ang naandan nga pagsunod sa bugnaw, walay espiritu, pormalidad nga mga tulumanon ug mga seremonyas sa iglesya dili paigo aron kini mahitabo. Ni ang naandan nga pagwali nga walay kinabuhi, teoretikal nga mga wali o ang paghalad ug luya, mekanikal nga mga pag-ampo sa igslesya ug sa panimalay magdala niini nga kasinatian. Kadto lamang ang usa ka praktikal nga relihiyon nga gihulagway sa walay hunong nga pagpangita sa Dios sa adlaw-adlaw, inoras nga pakig-ambitay ug mahimong mahisama Kaniya, ang makabenepisyo.

Tungod kay nagkinabuhi na kita karon sa panahon sa antitipikal nga adlaw sa pagpasig-uli, dili kini bulohaton sama sa naandan sa iglesya. Ang pagsakit sa kalag mao ang mando ni Cristo sa salin nga iglesya. Si Jesus hapit na nga mohimo sa katapusang pagtabon; Siya hapit na mohatag sa sugo, “Kuhaa ang mahugawng mga saput ug. . . pagasul-oban ko ikaw sa hamili nga mga bisti.” (Zacarias 3:1–5). Sa dili madugay, subay sa Iyang panapos nga pagministeryo sa langitnong sanctuaryo ingon nga Labawng Sacerdote, hinloan ni Jesus ang Iyang katawhan gikan sa tanang kadautan ug sala pinaagi sa paghatag kanila sa Iyang hingpit nga pagkamatarung. Kadtong naanad na sa pagbakho sa ilang espirituhanong pagkahuyang ug pagbangotan tungod sa ilang kakabus sa kalag, makadawat niini, samtang kadtong mga walay pagtagad ug tamhangan pagaputlon gikan sa taliwala sa Iyang katawohan.

Gusto ka ba nga mahimong usa niadtong mga bulahan nga makadawat sa kaayohan sa Iyang katapusang pagtabon ug mahimong kabahin sa 144,000? Matipigan ba ang imong ngalan sa basahon sa kinabuhi sa Cordero? Malimpyohan ba kamo sa hingpit ug permanente sa tanang pagkadili-matarung ug mahimong haum nga mopuyo sa katilingban sa walay sala nga mga manulonda? Hinaut nga ang Ginoo magaisip kanatong tanan nga takus. Busa magmakugihon ka ug maghinulsol.

“Samtang ang katawhan sa Dios nagsakit sa ilang mga kalag sa Iyang atubangan, nangamuyo alang sa kaputli sa kasing-kasing, ang sugo gihatag, ‘Kuhaa ang mahugaw nga mga saput,’ ug ang makapadasig nga mga pulong gisulti, Ania karon, gipakuha ko ang imong kadautan gikan kanimo, ug pagasul-oban ko ikaw sa hamili nga mga bisti.’ (Zacarias 3:4). Ang walay buling nga kupo sa pagkamatarung ni Cristo gibutang sa nasulayan, gitintal, matinud-anon nga mga anak sa Dios. Ang tinamay nga salin gibistihan sa mahimayaong bisti, nga dili na gayud mahugawan sa mga kadunotan sa kalibutan. Ang ilang mga ngalan nagapabilin diha sa basahon sa kinabuhi sa Kordero, natala taliwala sa mga matuuhon sa tanang kapanahonan. Ilang gibatukan ang mga lingla sa maglilimbong; sila wala motalikod sa ilang pagkamatinud-anon bisan pa sa pagngulob sa dragon. Karon sila sa walay katapusan hiluwas na gikan sa mga ginamiton sa manunulay. Ang ilang mga sala gibalhin ngadto sa gigikanan sa sala. Usa ka ‘nindot nga mitra’ ang gibutang sa ilang mga ulo.”10