Ang Balaang Kasulatan klaro nga nagpahayag sa gingharian sa Dios ngadto sa duha ka managlahing hugna:

(1) ang gingharian sa grasya ug

(2) ang gingharian sa himaya.

Ang himaya dili motungha kung walay nauna nga pagpadayag sa grasya; busa, kinahanglan nga moapil una diha sa gingharian sa grasya aron makasulod sa gingharian sa himaya.

Sa dihang si Jesus misugod sa Iyang pagpangalagad sa Galilea, Iyang gipadayag ang pag-abot sa gingharian sa Dios uban niini nga mga pulong: “Ug nagaingon: Ang panahon natuman na, ug ang gingharian sa Dios haduol na. Maghinulsol kamo ug tomoo kamo sa Maayong Balita” (Marcos 1:14, 15).

“Samtang si Jesus mipanaw latas sa Galilea, nagtudlo ug nanambal, daghan ang nagsunod Kaniya gikan sa mga siyudad ug mga baryo. . . Wala pa sukad adunay panahon nga ingon niini alang sa kalibutan. Ang langit ginaug dinhi sa tawo. Mga gigutom ug giuhaw nga mga kalag nga nagpaabot alang sa katubsanan sa Israel karon nagbusog sa grasya sa usa ka maloloy-on nga Manluluwas.”1

Ang gingharian sa grasya, gipalanog ni Jesus, miabot sa iyang katapusan diha sa krus sa Kalbaryo, diin Iyang gikuha ang atong luna ug namatay ingon nga atong puli sa pagluwas kanato gikan sa silot sa sala. Pinaagi sa tagana sa Iyang grasya, ang pagpasig-uli uban sa Dios, ug kompleto nga kaluwasan. Ingon sa nahisulat sa Efeso 2:8, “Kay tungod sa gracia naluwas kamo pinaagi sa pagtuo, ug kana dili gikan sa inyong kaugalingon; kini hatag sa Dios.”

Si Jesus usab nagtudlo mahitungod sa umalabot nga gingharian sa Dios diha sa Iyang ikaduhang pag-anhi. Taliwala sa Iyang lain-laing mga pagtulon-an, atong tukion ang Mateo 25:31-34 kon unsa ang gisulti niini nga konteksto:

“Apan kong moanhi ang Anak sa tawo sa iyang himaya, ug ang tanang mga manulonda uban kaniya, unya magalingkod siya sa lingkoranan nga harianon sa iyang himaya. Ug pagatigumon sa atubangan niya ang tanang mga nasud; ug iyang pagabulagbulagon sila, ingon sa magbalantay sa kahayupan nga nagabulag sa mga carnero ug sa mga kanding. Ug igabutang niya ang mga carnero sa iyang too, ug ang mga kanding sa wala. Unya ang Hari magaingon sa mga nagatuo kaniya: Umari kamo mga binulahan sa akong Amahan, panunda ninyo ang gingharian nga gitagana alang kaninyo sukad pa sa pagkatukod sa kalibutan.”

“Samtang ang mensahe sa unang pag-anhi ni Cristo nagpahibalo sa gingharian sa Iyang grasya, busa ang mensahe sa Iyang ikaduhang pag-anhi nagpahibalo sa gignharian sa Iyang himaya. Ug ang ikaduhang mensahe, sama sa una, nakabase sa mga tagna.”2

Ang pulong “gingharian” diha sa teksto sa Mateo, kung kini nagtumong sa ginharian sa himaya, gigamit ni Jesus ingon nga usa ka paghulagway kung unsa ang mahitabo diha sa katapusan nga mga panahon sa dihang Siya motukod sa kinatibuk-ang gingharian sa Dios. Bisan pa kini nga panghitabo anaa sa umaabot, ang saad nga ang Ginoo nga moabut maoy usa ka tinuod. Ingon nga Siya sa Iyang kaugalingon nagsulti:

“Dili malisang ang inyong kasing-kasing. Tumoo kamo sa Dios, ug tumoo usab kamo kanako. Sa balay sa akong Amahan adunay daghan nga puloy-anan, kong wala pa unta, moingon unta ako kaninyo: Ako moadto sa pag-andam ug dapit alang kaninyo. Ug kong ako makaadto na, ug makaandam kaninyo ug dapit, moanhi ako pag-usab, ug panad-on ko kamo uban gayud kanako; aron nga kong asa ako atua usab kamo” (Juan 14:1-3).

Basi niining bililhon nga mga pagpadayag, ang Cristohanon dili lamang mabuhi diha sa kasigurohan sa katubsanan sa presente apan usab diha sa paglaum sa katapusan nga pagtubos diha sa gingharian sa himaya.

Ang kahimayaan mao ang balaang paghikap nga nagbag-o sa tawo, nga nagpahigawas kanato gikan sa mga sangputanan sa sala ug naghimo kanila nga dili mamalatyon. Tagda kung unsa ang gipahayag sa 1 Corinto 15:51, 52:

“Ania karon, ginasulti ko kaninyo ang usa ka tinago: Kitang tanan dili mangatulog, apan kitang tanan pagaalid-an, sa kalit, sa usa ka pagpamilok, sa katapusan nga budyong; kay pagapatunggon ang budyong, ug ang mga minatay pagapabangonon nga mga dili madunoton, ug kita pagaalid-an.”

Ang kasamtangan nga lawas sa usa ka magtutuo kang Cristo dili haum alang sa langitnon nga kinabuhi, tungod kay kini mamalatyon, madunoton, ug huyang. Bisan pa ang magtutuo nakasinati sa kahingpitan sa Espiritu diha sa ilang kinabuhi, ang ilang mga lawas nagdala gihapon sa marka sa kamatayon. Busa, sa pagtunog sa katapusang trumpeta, diin kini mahitabo sa ikaduhang pag-abot ni Cristo, si Cristo maghatag kanila sa usa ka bag-ong lawas.

Kining bag-o nga lawas mahimong dili madunot, mahimayaon, walay sala, ug dili mamalatyon, giandam alang sa walay katapusang kinabuhi. Ang tawhanong lawas sa Cristohanon mausab ngadto sa espirituhanong lawas nga makasugakod sa himaya sa Dios ug andam alang sa paglalin.

Ang Dios mohatag sa balaang paghikap sa pagbag-o sa matag tinubos, ngadto sa nabanhaw nga mga santos ug sa matinud-anon kinsa wala makasinati sa kamatayon. Ang libro Ang Dakong Away nindot nga nagpahayag niini nga panghunahuna:

“Iyang usbon ang atong dautang mga lawas ug usbon kini sila sama sa Iyang mahimayaong lawas. Ang mamalatyon, madunoton nga porma, walay kalinaw, sa dihang nahugawan sa sala, mahimong hingpit, maanindot ug dili mamalatyon.”3

Ang tanan mamahingpit! Kini nga pagbag-o makaapekto sa istruktura sa tawhanong lawas apan mapreserbar ang personal nga pagkatawo sa matag indibidwal, magtugot sa linuwas sa pag-ila sa uban.

“Ang atong personal nga pagkatawo mapreserbar diha sa pagkabanhaw. . . . Ang katapusan nga nagpabilin nga mga timaan sa tunglo sa sala pagakuhaon, ug ang mga matinud-anon kang Cristo mopakita diha sa ‘katahum sa Ginoo nga atong Dios,’ sa hunahuna ug kalag ug lawas nagpakita sa hingpit nga dagway sa ilang Ginoo.”4

Sa dihang kita maghisgot sa gingharian sa himaya, kita naghunahuna sa Paraiso sa Dios, ang Bag-ong Yuta, ug ang bag-ong mga langit. Hinuon, mahinungdanon ang pag-ila nga ang atong tawhanon nga sinultihan dili paigo sa paghulagway sa langitnong himaya. Ang tanan nga mga tinubdan sa linguwahe dili paigo sa paghulagway sa paraiso sa Dios. Ang pahina 675 sa Ang Dakong Away nagpahayag niini nga punto:

“Tawhanon nga pinulongan dili paigo sa paghulagway sa ganti sa matarung. Mahibaloan lamang kini sa mga nakakita niini. Walay kinutuban nga hunahuna ang makasabot sa himaya sa Paraiso sa Dios.”

Bisan pa sa mga limitasyon sa tawhanong pinulongan, kita makakuha gikan sa mga pulong sa mga propeta ug tugotan ang atong handuraw nga mogiya kanato ngadto sa langitnong paraiso. Diha sa mga pagpadayag sa Pinadayag, si Apostol Juan napanalanginan nga makakita sa langitnong mga himaya sa walay katapusang gingharian sa Dios. Ang iyang asoy anaa sa Bugna 21:1-5, diin nagkanayon:

“Ug nakita ko ang usa ka langit nga bag-o, ug ang usa ka yuta nga bag-o; kay ang nahauna nga langit ug ang nahauna nga yuta nangagi na; ug wala nay dagat. Nakita ko ang siyudad nga balaan, ang bag-o nga Jerusalem, nga nanaug sa langit gikan sa Dios, nga naandam ingon sa usa ka pangasaw-onon, nga nadayandayanan alang sa iyang bana. Ug nadungog ko ang usa ka dakung tingog gikan sa trono, nga nagaingon: Ania karon, ang tabernaculo sa Dios uban sa mga tawo, ug siya magapuyo uban kanila, ug sila mahimong mga katawohan niya, ug ang Dios gayud magauban kanila, ug mahimo nga ilang Dios. Ug pagapahiran sa Dios ang tanang luha sa ilang mga mata; ug mawala ang kamatayon; ug wala nay pagbalata, bisan paghilak, bisan kasakit; kay ang mga butang nahauna ming-agi na. Ug siya nga nagalingkod sa trono, miingon: Ania karon, ginabag-o ko ang tanang mga butang. Ug siya nagaingon kanako: Isulat mo, kay kini nga mga pulong mga matinumanon ug mga matuod.”

Basi diha sa matagnaon nga panan-awon ni Juan, kita makapunting sa pipila ka mga kinaiyahan sa gingharian sa himaya:

Ang ekspresyon nga “Bag-ong Yuta” nagpasabot sa usa ka bag-ong nilalang. Ang planeta nga naapektohan pag-ayo sa sala pagalaglagon, pagaut-uton sa kalayo sa balaang paghukom. Si Satanas, ang iyang mga manulonda, ug ang tanan nga dautan pagalaglagon sa hingpit. Ingon sa gisulti kanato sa Malaquias 4:1:

“Kay, ania karon, ang adlaw moabut na, nga nagasunog daw hudno; ug ang tanang mga palabilabihon, ug ang tanang nanagbuhat sa kadautan mangahimong tuod sa balili; ug ang adlaw nga moabut magasunog kanila, nagaingon si Jehova sa mga panon, nga kini dili magbilin kanila bisan gamut, ni sanga.”

Uban sa kalaglagan sa tigpasiugda sa sala (Satanas) ug ang pagputli sa planeta, ang himaya sa Eden igapasig-uli. Ang nilalang mahimong mahiuyon uban sa Maglalalang, ug ang Bag-ong Jerusalem mahimong kaulohan o kapital sa Bag-ong Yuta.

Ang hulagway sa Bag-ong Jerusalem nagdasig kanato uban sa iyang katahum ug kahalangdon. Kini modan-ag uban sa himaya sa Dios ug mosidlak sama sa usa ka bililhong bato, sama sa haspe, nga adunay kristal nga kahayag. (Tan-awa ang Bugna 21:10, 11.)

Ang Ginoo anaa kauban sa Iyang katawhan. Ang Dios mopili sa pagpuyo uban niadtong Iyang gitubos, kinsa sila karon Iyang walay katapusan nga mga anak. Sila sa kahangturan makatagamtam sa Iyang bililhong presensya ug Iyang kahayag. Si Cristo, ang Usa nga nagtubos kanila, motindog sa ilang kiliran. Ang linuwas adunay pribilehiyo sa pagsimba sa Dios nawong ug nawong sa walay katapusan. Ang Tabernakulo sa Dios maanaa sa taliwala nila, nagtukod sa usa ka suod ug mahigugmaon nga relasyon tali kang Jehova ug sa tinubos.

“Ang katawhan sa Dios adunay pribilehiyo sa paghimo sa abli nga panag-ambit uban sa Amahan ug sa Anak. ‘Kay karon nagatan-aw kita sa kangitngit sa usa ka salamin.’ 1 Corinto 13:12. Atong makita ang dagway sa Dios nga misanag, ingon sa usa ka salamin, diha sa mga bulohaton sa kinaiyahan ug diha sa Iyang mga pagdala sa mga tawo; apan unya kita makakita Kaniya nawong ug nawong, nga walay usa ka madulom nga tabil sa tunga.”5

Si Juan, ang propeta sa Patmos, naghulagway sa usa ka sitwasyon sa walay katapusang kalipay ug kalipayan didto sa paraiso sa Dios:

“Ug pagapahiran sa Dios ang tanang luha sa ilang mga mata” (Bugna 21:4).

Didto sa Bag-ong Yuta, ang gingharian sa himaya mao ang walay katapusang puloy-anan sa tinubos, diin wala nay mga luha, maingon sa tanang mga rason nga maoy hinungdan sa kasub-anan ug paghilak maoy mga butang sa nangagi.

“Ug ang mga linukat ni Jehova mobalik ug moanha uban ang pag-awit alang sa Sion; ug ang kalipay nga walay katapusan anha sa ibabaw sa ilang mga ulo: sila makadawat sa kasadya ug kalipay, ug ang kasubo ug ang panghupaw mangahanaw” (Isaias 35:10).

Didto sa Bag-ong Yuta, wala nay kasakitan. Wala nay panginahanglan sa mga hospital, mga doktor, o medikal nga mga pagtambal. Ang tanang sangputanan sa sala gitangtang na, ug wala nay usa nga moingon, “ako nasakit!”

“Ug ang molupyo dili magaingon: Ako masakiton man: ang katawohan nga nagpuyo niini pagapasayloon sa ilang kasal-anan” (Isaias 33:24).

“Unya ang mga mata sa mga buta mangabuka, ug ang mga igdulungog sa mga bungol makadungog. Unya ang tawo nga piang molukso sama sa lagsaw, ug ang dila sa amang magaawit; kay sa kamingawan magagula ang mga tubig, ug ang mga sapa sa kamingawan” (Isaias 35:5, 6).

Sa yutan-ong kinabuhi, ang kamatayon maoy nagtapos sa daghang malipayon nga mga istorya. Sa Bag-ong Yuta, wala nay kamatayon, mga prosesyon sa paglubong, o mga lubnganan.

“Gilamoy niya ang kamatayon hangtud sa walay katapusan; ug ang Ginoo nga si Jehova mopahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong; ug ang kaulaw sa iyang katawohan pagakuhaon niya gikan sa halayo sa tibook nga yuta: kay si Jehova maoy nagsulti niini” (Isaias 25:8). Ug kadtong nakaagi sa kamatayon ug nabanhaw mopahayag, “Ang kamatayon gilamoy sa pagdaug” (1 Corinto 15:54).

Sa Bag-ong Yuta, ang tinubos magsuhid sa mga katingalahang gugma sa Dios ug magpadayon sa pagtuon nga walay pagkakapoy sa dugang pa nga pagsabot sa malalangong gahum sa Dios.

“Didto, ang dili mamalatyon nga panghunahuna mamalandong uban sa dili mapakyas nga kalipay sa mga kahibulongan sa malalangong gahum, ang misteryo sa matubusong gugma. Wala nay mapintas, malimbungong kaaway sa pagtintal sa paghikalimot sa Dios. Ang tanang galamhan mahimong maugmad, ang matag kakayahan magauswag. Ang pagkab-ot sa kahibalo dili makapaluya sa hunahuna o mahurot ang mga kusog. Didto ang labing dagkong bulohaton mahimong ipadayon, ang labing taas nga mga pangandoy makab-ot, ang labing taas nga mga ambisyon matuman; ug sa gihapon adunay motungha nga bag-ong mga tilinguhaon nga kab-uton, bag-ong mga kahibulongan nga magustohan, bag-ong mga kamatuoran nga masabtan, lab-as nga mga butang sa pagtawag sa mga gahum sa hunahuna ug kalag ug lawas.

“Ang tanang bahandi sa uniberso abli sa pagtoon sa mga linuwas sa Dios. Dili mapugngan pinaagi sa pagkamatay, sila manglupad nga walay pagkakapoy ngadto sa layo nga mga kalibutan – mga kalibutan nga sa kahinam uban sa kasubo sa talan-awon sa kaalautan sa tawo ug naglanog sa mga awit sa kalipay sa mga balita sa usa ka tinubos nga kalag. Sa dili matukib nga kalipay ang mga kaanakan sa yuta misulod diha sa kalipay ug sa kaalam sa wala mahulog nga mga binuhat. Sila mipahat sa mga bahandi sa kahibalo ug salabutan nga nabatonan sa tanang panahon sa pagpamalandong sa mga binuhat sa Dios. Uban sa dili mangitngit nga panan-aw ilang gitan-aw ang himaya sa nilalang – mga adlaw ug mga bitoon ug mga sistema, ang tanan diha sa ilang natudlong han-ay nagalibot sa trono sa Dios. Sa tanang butang, gikan sa pinakagamay ngadto sa pinakadako, ang ngalan sa Maglalalang nahisulat, ug diha sa tanan mao ang kaadunahan sa Iyang gahum gipadayag.

“Ug ang mga katuigan sa walay katapusan, sa ilang pagpanglabay, magadala sa malambuon ug dugang pa nga mahimayaong mga pagpadayag sa Dios ug ni Cristo. Samtang ang kahibalo magauswag, maingon usab ang gugma, pagtahud, ug kalipay magauswag. Sa labi pa nga ang mga tawo mahibalo sa Dios, mas dako ang ilang pagdayeg sa Iyang kinaiya. Samtang si Jesus magaabli kanila sa kaadunahan sa pagtubos ug ang kahibulongang mga nahimo diha sa dakong panagbangi tali kang Satanas, ang mga kasing-kasing sa mga linukat nagdala kanila sa labi pa ka mainiton nga pagtugyan, ug uban sa naghinubra nga kalipay ilang gikablit ang mga alpa nga bulawan; ug napulo ka libo ka napulo ka libo sa liboan nga mga tingog mihiusa sa pagkusog sa gamhanang koro sa pagdayeg.”6

Ang pagbalik sa sala dili gayud makahulga nga motubo diha sa gingharian sa himaya, tungod kay wala nay maninintal o bisan unsang hulga sa dautan. Mao usab, wala nay kahoy sa kahibalo sa maayo ug dautan nga motanyag sa usa ka kahigayonan alang sa tentasyon. Ang uniberso nakasaksi sa pagrebelde ni Satanas ug nakakita sa mga sangputanan. Diosnon nga hustisya natukod, ug ang tanan nga halapad nga dominyo sa Dios mopahayag:

“Matarung ug matuod ang imong mga paagi, ikaw nga Hari sa mga balaan” (Bugna 15:3).

Matuod gayud, Aduna lamang usa ka handumanan sa pakigbisog tali sa maayo ug dautan. Bisan pa sa mga pag-antus, mga kasakitan, ug mga tentasyon sa Yuta natapos na, ang katawhan sa Dios kanunay adunay usa ka klaro ug maalamong salabutan sa bili sa ilang kaluwasan. Si Cristo sa gihapon magdala sa Iyang lawas sa mga marka sa katubsanan. Sa tibuok walay katapusang mga siglo sa kahangturan, kini nga mga timaan maoy saksi sa dako kaayo nga gugma sa Dios ug sa dili masukod nga sakripisyo ni Jesus sa pagtubos kanato.

“Nga ang Magbubuhat sa tanang kalibutan, ang Tighusay sa tanan nga mga padulngan, kinahanglan mohukas sa Iyang himaya ug nagpaubos sa Iyang kaugalingon gikan sa paghigugma sa tawo makapadasig sa kahibulongan ug pagdayeg sa uniberso. Samtang ang mga nasud sa mga linuwas motan-aw ngadto sa ilang Manunubos ug makita ang walay katapusang himaya sa Amahan nagadan-ag sa Iyang dagway; samtang sila nagtan-aw sa Iyang trono, diin gikan pa sa walay katapusang sinugdanan ngadto sa walay katapusan, ug masayud nga ang Iyang gingharian walay katapusan, sila mipasibaw sa makalingaw nga kanta: ‘Takus, takus ang Cordero nga gipatay, ug nagluwas kanato ngadto sa Dios pinaagi sa Iyang kaugalingon pinakabililhon nga dugo!’”7

Human sa pagsusi sa gingharian sa himaya ug sa iyang dili hitupngan nga mga katingalahan, lawom nga mga pangutana mitungha: Kinsa ang adunay pribilehiyo sa pagtagamtam sa mga kalipay niini nga gingharian? Kinsa ang manununod niini?

Sa kahayag sa balaang mga pagpadayag, atong makaplagan ang mga tubag: Kadtong nagbaton ug nagkinabuhi sa gingharian sa grasya maoy mahimong sakop sa gingharian sa himaya. Sila ang nakadaug sa mga kalisdanan sa kalibutan, sa unod, ug sa usa nga dautan.

“Ang makadaug, manunod niining mga butanga; ug ako mahimo nga iyang Dios, ug siya mahimo nga akong anak” (Bugna 21:7).

Kini sila adunay usa ka personal nga pakigdugtong uban kang Cristo, ang Manluluwas, ug ang Ginoo sa ilang mga kinabuhi. Sila nabag-o pinaagi sa Iyang grasya diha sa panahon sa kaluwasan.

Minahal nga mga igsoon ug mga higala, kita nagkinabuhi sa katapusang mga gutlo sa kasaysayan niini nga kalibutan. Sa dili madugay, duol na gayud, kita makasaksi sa pag-abot sa gingharian sa himaya ug adunay pribilehiyo sa pagtamtam sa iyang walay katapusang mga kalipayan. Busa, kita “mohimo sa pinakamaayo sa atong presente nga mga kahigayonan. Wala nay lain pa nga lugway sa panahon nga gihatag kanato diin kita mangandam alang sa langit. Kini mao ang atong bugtong ug katapusang kahigayonan sa pagporma sa mga kinaiya nga mohaum kanato alang sa umalabot nga puloy-anan nga giandam sa Ginoo alang sa tanan kinsa matinumanon sa Iyang mga kasugoan.”8

Ang akong sincero nga handom mao nga kita mobarug sa tingub ingon nga mga mananaug. Kita dili mopasagad nga mawala ang atong kaluwasan. Hinaut ang Dios motabang ug mopanalangin kanato aron ikaw ug ako makapahat sa gingharian sa himaya didto sa langitnong paraiso. Amen!