Linggo
, Hun 15
1. ANG PAMILYA SA BETHANY
a. Anong mga uri ng alagad mayroon si Jesus sa bayan ng Betania? Juan 11:5.
“Ang puso [ni Kristo] ay naghilom dahil sa isang matibay na bigkis ng pag-ibig sa pamilya sa Bethany, at para sa isa sa kanila ang Kanyang pinaka-nakakamanghang gawain ay naisagawa.
“Sa tahanan ni Lazaro, madalas na nakakatagpo ng kapahingahan si Jesus. Ang Tagapagligtas ay walang sariling tahanan; Siya ay umaasa sa mabuting pagtanggap ng Kanyang mga kaibigan at alagad, at madalas, kapag pagod, nauuhaw sa pakikipasama, Siya ay masayang tumatakas tungo sa mapayapang sambahayang ito, malayo sa paghihinala at paninibugho ng galit na mga Pariseo. Dito ay natagpuan Niya ang taos-pusong pagtanggap, at dalisay, banal na pagkakaibigan. Dito Siya ay maaaring magsalita nang may kasimplehan at lubos na kalayaan, na nalalamang ang Kanyang mga salita ay mauunawaan at iingatan.” – The Desire of Ages, p. 524.
b. Sa anong uri ng tahanan naroroon ang Diyos kasama ang Kanyang pinakapiling mga pagpapala? Kawikaan 3:33 (huling bahagi).
“Ang ating Tagapagligtas ay pinahahalagahan ang isang tahimik na tahanan at mga interesadong tagapakinig. Siya ay nagnanais ng giliw ng tao, kagandahang-loob, at pagmamahal ng tao. Ang mga tumanggap ng makalangit na aral na lagi Niyang handang ibigay ay lubos na pinagpapala.”—Ibid.
Lun
, Hun 16
2. SI LAZARO AY NAGKASAKIT
a. Ano ang ginawa ng mga kapatid na babae ni Lazaro nang magkasakit nang malubha ang kanilang kapatid—at ano ang tugon na natanggap nila? Juan 11:1–4.
“Si Lazaro ay biglang dinapuan ng karamdaman, at ang kanyang mga kapatid na babae ay nagsugo sa Tagapagligtas, na nagsasabi, 'Panginoon, narito, siya na Iyong iniibig ay may sakit.' Nakita nila ang kapinsalaan ng sakit na dumapo sa kanilang kapatid, subali’t nalalaman nila na si Cristo ay kayang pagalingin ang lahat ng uri ng sakit. Sila ay naniniwala na Siya ay makikiramay sa kanila sa kanilang paghihirap; kung kaya't hindi sila gumawa ng paghingi ng Kanyang agarang presensya, kundi nagpadala lamang ng habilin na mensahe, ‘Siya na iyong iniibig ay may sakit.’ Inakala nila na Siya ay agad na tutugon sa kanilang mensahe, at makakasama nila kaagad sa sandaling makarating Siya sa Betania.
“Sabik silang naghintay ng salita mula kay Jesus. Habang ang kaunting buhay ay nanatili pa sa kanilang kapatid, sila ay nanalangin at naghihintay sa pagdating ni Hesus. Subali’t ang mensahero ay bumalik nang hindi Siya kasama. Subali’t dala niya ang mensahe, ‘Ang sakit na ito ay hindi sa ikamamatay,’ at sila ay nanghawakan sa pag-asa na si Lazaro ay mabubuhay. Magiliw nilang sinubukang magsalita ng mga salita ng pag-asa at pampatibay ng kalooban sa halos wala nang malay na nagtitiis.”—The Desire of Ages, pp. 525, 526.
b. Ilarawan ang mga salita at pagkilos ni Kristo sa mga sumunod na araw. Juan 11:5–8.
“Sa loob ng dalawang araw ay tila inalis ni Kristo ang mensahe sa Kanyang isipan; sapagka't hindi Siya nagsasalita ng tungkol kay Lazaro. Naisip ng mga alagad si Juan Bautista, ang tagapagbalita ni Jesus. Nagtataka sila kung bakit si Jesus, na may kapangyarihang gumawa ng mga kamangha-manghang himala, ay pinahintulutan si Juan na malugmok sa bilangguan, at namatay sa isang marahas na kamatayan. Taglay ang gayong kapangyarihan, bakit hindi iniligtas ni Kristo ang buhay ni Juan? Ang tanong na ito ay madalas na itinatanong ng mga Pariseo, na ipinapahayag ito bilang isang hindi masasagot na argumento laban sa pag-aangkin ni Kristo bilang Anak ng Diyos. Ang Tagapagligtas ay nagbabala sa Kanyang mga alagad sa mga pagsubok, pagkalugi, at pag-uusig. Iiwan ba Niya sila sa panahon ng pagsubok? Ang ilan ay nagtanong kung sila ay nagkamali sa Kanyang misyon. Ang lahay ay labis na nabahala. . . .
“Ang mga alagad ay nagtanong kung bakit, kung pupunta si Jesus sa Judea, ay naghintay pa Siya ng dalawang araw. Subali’t ang pagkabalisa para kay Kristo at para sa kanilang sarili ang nangunguna sa kanilang mga isipan. Wala silang makita kundi panganib sa pamamaraan na Kanyang ginagawa.”—Ibid., pp. 526, 527.
Mar
, Hun 17
3. ANG KABIGUAN AY NAGING PAG-ASA
a. Anong walang hanggang mensahe ang maaari nating mapulot mula sa kung paano pinangangasiwaan ni Kristo ang masalimuot na pagkakasunud-sunod ng mga pangyayari na nakapalibot sa sakit ni Lazaro? Juan 11:9, 10.
“Yaong mga maaaring naging katuwang ni Kristo, ngunit tinanggihan ang mga mensahero at ang kanilang mensahe, ay mawawalan ng kanilang pagtitimpi. Sila'y lalakad sa kadiliman, na hindi nalalaman kung ano ang kanilang ikatitisod. Ang mga ganyan ay handang malinlang ng mga haka-haka sa huling araw. Ang kanilang mga isipan ay abala sa maliliit na kapakinabangan, at nawawalan sila ng mapalad na pagkakataon na makipamatok kay Kristo, at maging mga manggagawang kasama ng Diyos.”—Fundamentals of Christian Education, p. 471.
b. Anong kamangha-manghang paghahayag ang ibinigay ni Jesus sa Kanyang mga alagad—subali’t paano nila binigyang-kahulugan ang Kanyang mga salita? Juan 11:11, 12.
“ ‘Ang mga bagay na ito'y sinalita niya: at pagkatapos nito'y sinabi niya sa kanila, Si Lazaro na ating kaibigan ay natutulog; nguni't ako'y paroroon, upang gisingin ko siya sa pagkakatulog.’ ‘Ang ating kaibigang si Lazaro ay natutulog.’ Tunay ngang nakaaantig ang mga salita! puno ng simpatiya! Sa pag-iisip ng panganib na malapit nang maranasan ng kanilang Guro sa pagpunta sa Jerusalem, halos nakalimutan na ng mga alagad ang naulilang pamilya sa Betania. Ngunit hindi ganoon si Kristo. Nadama ng mga alagad ang pagsaway. Sila ay nabigo dahil hindi kaagad tumugon si Kristo sa mensahe. Sila ay natuksong isipin na wala Siyang magiliw na pag-ibig para kay Lazaro at sa kanyang mga kapatid na babae na inaakala nilang mayroon Siya, kung hindi sana ay magmamadali Siyang bumalik kasama ang mensahero. Ngunit ang mga salitang, ‘Ang ating kaibigang si Lazarus ay natutulog,’ ang pumukaw ng tamang damdamin sa kanilang mga kaisipan. Sila ay naniniwala na si Kristo ay hindi nakalimutan ang Kanyang naghihirap na mga kaibigan.”—The Desire of Ages, p. 527.
c. Ipaliwanag kung ano ang tunay na ibig sabihin ng mga salita ni Cristo. Juan 11:13, 14.
“Si Kristo ay inilalarawan ang kamatayan bilang isang pagtulog sa Kanyang mga mananampalatayang mga anak. Ang kanilang buhay ay nakatago kasama ni Kristo sa Diyos, at hanggang sa humihip ang huling trumpeta ang mga namamatay ay matutulog sa Kanya.”—Ibid.
Miy
erkules, Hun 18
4. NAGHIHINTAY, NAGHIHINTAY, NAGHIHINTAY
a. Bakit si Jesus ay lumayo sa Betania kahit na nalaman niyang namatay na si Lazaro? Juan 11:15.
“Ang mga disipulo ay namangha sa mga salita ni Kristo nang sabihin Niya, ‘Si Lazaro ay patay. At ikinagagalak Ko. . . na Ako’y wala roon.’ Iniwasan ba ng Tagapagligtas sa pamamagitan ng Kanyang sariling pagpili ang tahanan ng Kanyang naghihirap na mga kaibigan? Tila si Maria at Marta at ang nag-aagaw-buhay na si Lazarus ay naiwang nag-iisa. Ngunit hindi sila nag-iisa. Si Kristo ay nakikita ang buong kaganapan, at pagkatapos ng kamatayan ni Lazaro ang mga naulilang kapatid na babae ay itinaguyod ng Kanyang biyaya. Nasaksihan ni Jesus ang kalungkutan ng kanilang wasak na puso, habang ang kanilang kapatid ay nakipagbuno sa kanyang malakas na kalaban, ang kamatayan. Nadama Niya ang bawat hapdi ng dalamhati, gaya ng sinabi Niya sa Kanyang mga alagad, ‘si Lazaro ay patay.’ Ngunit hindi lamang ang mga mahal sa buhay sa Betania ang iniisip ni Kristo; Siya ay may pagsasanay ng Kanyang mga alagad na dapat isaalang-alang. Sila ay magiging Kanyang mga kinatawan sa sanglibutan, upang ang pagpapala ng Ama ay yakapin nang lahat. Para sa kanilang kapakanan ay pinahintulutan Niya si Lazarus na mamatay. Kung ibinalik Niya siya mula sa karamdaman tungo sa pagiging malusog, ang himala na pinaka-positibong katibayan ng Kanyang banal na katangian, ay hindi sana maisasagawa.”—The Desire of Ages, p. 528.
b. Ano ang dapat nating maunawaan sa paraan na pinahintulutan ng Dakilang Manggagamot si Lazaro, ang Kanyang kaibigan, na magkasakit at talagang mamatay? 1 Corinto 15:17–19; Awit 18:28.
“Ang gawain [ni Kristo] ay hindi huminto sa pagpapakita ng Kanyang kapangyarihan sa sakit. Ginagawa Niya ang bawat gawain ng pagpapagaling na isang okasyon ng pagtatanim sa puso ng mga banal na prinsipyo ng Kanyang pag-ibig at kagandahang-loob.”—Counsels on Health, p. 249.
“Kung si Kristo ay nasa silid ng may sakit, si Lazaro ay hindi sana namatay; sapagkat si Satanas ay walang kapangyarihan sa kanya. Hindi maaaring ituon ng kamatayan ang kanyang pana kay Lazaro sa harapan ng Tagapagbigay-Buhay. Kaya si Kristo ay nanatiling malayo. Pinahintulutan Niya ang kaaway na gamitin ang kanyang kapangyarihan, upang maitaboy Niya siya pabalik, bilang isang natalong kalaban. Pinahintulutan niya si Lazarus na dumaan sa ilalim ng kapangyarihan ng kamatayan; at nakita ng naghihirap na kapatid na babae ang kanilang kapatid na nakahimlay sa libingan. Alam ni Cristo na habang tinitingnan nila ang patay na mukha ng kanilang kapatid ang kanilang pananampalataya sa kanilang Manunubos ay masusubok nang husto. Ngunit alam Niya na dahil sa pakikibaka na kanilang pinagdaraanan ngayon ay sisinag ang kanilang pananampalataya nang may mas malaking kapangyarihan. Dinanas Niya ang bawat hapdi ng kalungkutan na kanilang tinitiis. Dahil Siya ay naantala ay hindi ibig sabihin na hindi Niya sila iniibig; kundi nalalaman Niya na para sa kanila, para kay Lazaro, para sa Kanyang sarili, at para sa Kanyang mga alagad, na ang isang tagumpay ay makakamit.” – The Desire of Ages, p. 528.
Hue
, Hun 19
5. HINDI LAGING GAYA NG ATING INAASAHAN . . .
a. Ano ang dapat nating palaging isasaalang-alang na may kinalaman sa pagkamatay ng matatapat na mga lingkod ng Diyos, hindi alintana kung paano ito nangyari? Awit 116:15. Magbigay ng halimbawa.
“Hindi ipinagkaloob kay Eliseo na sumunod sa kanyang panginoon sa isang nag-aapoy na karo. Sa kanya pinahintulutan ng Panginoon na dumating ang isang matagal na karamdaman. Sa mahabang oras ng kahinaan ng tao at pagtitiis, ang kanyang pananampalataya ay mahigpit na kakapit sa mga pangako ng Diyos, at makikita niya sa paligid niya ang makalangit na mga mensahero ng kaaliwan at kapayapaan. . . . Ang pananampalataya ay nahinog sa isang matibay na pagtitiwala sa kanyang Diyos, at nang tawagin siya ng kamatayan ay handa na siyang magpahinga mula sa kanyang mga gawain.”—Prophets and Kings, pp. 263, 264.
b. Anong mga pangyayari ang naganap sa Betania bago dumating si Jesus—at sino pa ang naroon nang Siya ay dumating? Juan 11:17–19.
“Sa pagpapaliban na pumunta kay Lazaro, si Kristo ay may layunin ng awa sa mga hindi tumanggap sa Kanya. Siya ay naantala, upang sa pamamagitan ng pagbangon kay Lazaro mula sa mga patay ay maibigay Niya sa Kanyang matitigas ang ulo, na hindi nananampalatayng bayan ang isa pang katibayan na Siya nga ay 'ang pagkabuhay na mag-uli, at ang buhay.' Siya ay nasusuklam na isuko ang lahat ng pag-asa sa mga gumagalang mga tupa ng sambahayan ni Israel. Ang Kanyang puso ay nadudurog dahil sa kanilang kawalan ng pagsisisi. Sa Kanyang awa, nilayon Niyang bigyan sila ng isa pang katibayan na Siya ang Tagapagsauli, ang Isa na tanging makapagdadala ng buhay at kawalang-kamatayan sa liwanag. Ito ay upang maging isang katibayan na ang mga saserdote ay hindi maaaring magpaliwanag ng mali. Ito ang dahilan ng Kanyang pagkaantala sa pagpunta sa Betania. Ang nakakarangal na himalang ito, ang muling pagbuhay kay Lazaro, ay upang itakda ang tanda ng Diyos sa Kanyang gawain at sa Kanyang pag-angkin sa pagka-Diyos.” – The Desire of Ages, p. 529.
Biyernes
, Hun 20
PERSONAL NA MGA KATANUNGAN SA PAGBABALIK-ARAL
1. Sino ang mga kaanib ng pamilya ni Lazaro?
2. Bakit hindi agad sinunod ni Jesus ang kahilingan ng Kanyang mga kaibigan?
3. Ano ang reaksiyon ng mga alagad sa pamamaran ni Kristo?
4. Paano dapat ituring ang kamatayan ng mga mananampalataya kay Kristo?
5. Para sa anong layunin hinayaan ni Kristo na mamatay si Lazaro?